மனிதம்..

வானவில்லின் அழகு..

வண்ணங்களில் மட்டும் அல்ல..

வளைந்து செல்வதிலும் தான்..!!



ஆழ்கடலின் அழகு..

ஆர்பரிப்பதில் மட்டும் அல்ல..

அலைகளின் விடாமுயற்சியிலும் தான்..!!



நீல வானின் அழகு..

பறந்து விரிதல் மட்டும் அல்ல..

அனைவருக்கும் சமமாய் இருப்பதாலும் தான்..!!



மனிதனின் அழகு..

கொள்கையோடு வாழ்வது மட்டும் அல்ல..

விட்டுக்கொடுத்து வாழ்ந்து சிறப்பதும் தான்..!!



மன்னித்திட நான் கடவுளும் அல்ல..

மறந்திட நான் மகானும் அல்ல..!!

அனால்..

மனிதத்துடன்.. விட்டுக்கொடுத்து நட்பை வளர்ப்பவன் தான்!!

ஒரு சொல்

வானம் முழுக்க நிலவைப் பார்த்தவன்..

விண்மீன் தேடி களைத்து போகிறேன்..!

பகலின் நினைவை இரவில் வியந்தவன்..

கனவில் கண்கள் கலங்கிப் போகிறேன்..!

என்னில் விழும் மழைத்துளி ரசித்தவன்..

மார்பில் சாரல் கிழித்து போவதேன்..!

எல்லை அற்ற நட்பு..

உன்னிடம் எல்லை மீறிப் போனதாலோ??

சொல்லின் வலிமை..

உன் ஒரு சொல் ஆனதாலோ??

ஒரு சொல்லில் நட்பை மறுக்கிறேன்..

மறந்திட முடியாமல் துடிக்கிறேன்..!

என் நினைவின் மடியில் தூக்கம் தொலைக்கிறேன்..

நம் நட்பின் இடையில் நினைவைப் புதைக்கிறேன்!!

கவிதை

இரவின் கவிதை.. 

நிலவின் மொழியில்..!

நிலவின் கவிதை..

காதலின் மொழியில்..!

காதலின் கவிதை..

இரவின் மொழியில்..!

 உன் விழிக் கவிதை..

என் வாய் மொழியில்..!

புரிந்திடும் நாள் வரை..

கவியும் நீ..!

அதன் மொழி பெயர்ப்பும் நீ..!

என்றும் கவிதையாய் நீ..!

அன்றும் காதலனாய் நான்!!

தகுதியான தலைப்பு கொடுங்களேன்...!!

முள்ளில் சிக்கிய காகிதமாய்..

மழையில் நனைந்த வழித்தடமாய்..

கரையைத் தொட்ட அலையின் நுரையாய்..

குழந்தையின் விரலில் ஓவியமாய்..

சுனாமி தட்டிப் பார்த்த கடர்கரையாய்..

பூகம்பம் கட்டி ரசித்த மாளிகையாய்..



இதயம் சிதறயிலே..

கடவுள் சிறு புன்னகையுடன்..



மானிடா..

இரும்பிலே ஒரு இதயம் வேண்டும்..!

இயல்பினை மறைக்கா மனிதன் வேண்டும்..!

காதலைக் கொடுக்கா நட்பு வேண்டும்..!

நட்பைக்க் கெடுக்கா காதல் வேண்டும்..!

எனக்கும்  காரணம் வேண்டும்..!

உனக்கும் கருணை வேண்டும்..!



சொல்லி முடித்தான்..

காரணம் தெரியாமலே..

காலங்கள் கடந்துவிட்ட காதலுக்கு பதிலாக..!!!

காலம்..

ஓரிரு நொடிகளில் நகர்ந்திடும் மேகம்..

காரணம் அறியாது கூடிடுமே..

மேகத்தின் சுவடுகள் பதியாதெனினும்..

காலத்தின் கட்டளைகள் பலித்திடுமே..



விண்ணில் இருந்து என்னை நோக்கிய மழைத்துளியாய்..!!

என் உயிரே!

உன்னைப் பெற்றிடவே..

முன்பிறவி தொலைத்து..

புதுப்பிறப்பு எடுத்தேனோ..!!



என்றும் மறையாத தாய் அன்பு..

தளர்வில்லாத தந்தையின் அரவணைப்பு..

இத்தனை இருந்தும்..



மழையின் முதல் துளியாய்..

மாலையின் இளவெயிலாய்..

மலரின் மனமாய்..

தனிமையின் கவிதையாய்..

உறவின் மொழியாய்..

இரவில் நிழலாய்..

மொத்தத்தில் எனக்கே எனக்காய்..

ஒரு ஏக்கம்...!!



மறுபிறவி எடுத்திட துணிந்த வேளையில்..

கிடைதிட்டாய் அறிய பொக்கிஷமாய்..!



காற்றும் நம்மைப் பிரித்துச் சென்றிட மறுக்குமே..

சூரிய ஒளியும் வியந்து நின்று நிழலை ஒன்றாய் கொடுக்குமே..!



மழையின் சாரலாய்..

மாலையில் துணையாய்..

மலரின் வண்ணமாய்..

தனிமையில் இசையாய்..

உறவின் உணர்வாய்...

இரவில் கனவாய்..

மொத்தத்தில் எனக்கே எனக்காய்..!!



இத்தனையுமாய் இருந்த நீ..

உன் பிரிவில்..

என் முதல் துளி கண்ணீரும் ஆகிப்போனாயே..!!

கண்கள் தோய்ந்து..

மரணம் வரும் வேளையிலும்..

உன் நினைவுகளின் சுவடுகள் மறையாதே..!!

என் உயிர் நட்பே..!!